Για την ανηψιά Ιόλη.

Σαν γεννήθηκες μια ηλιαχτίδα χρυσή

φώτισε την γκριζάδα του Νοέμβρη.

Εσύ πλάσμα μικρό,

σα γάργαρο κρυστάλλινο νερό

ξέπλυνες τις πληγές μας,

δρόσισες τις ανάσες μας.

Με το τρυφερό σου άγγιγμά

έδωσες πνοή στο πνεύμα των παλιών ψυχών

που σε πρόσμεναν καιρό.

Το χρόνο διαβαίνεις παιδί ακατέργαστο,

σκορπώντας ροδοπέταλα στο πέρασμα σου.

Τρέχω να τα πιάσω, να τα κρατήσω φυλαχτό

μαζί με τα χρώματα που έγραψαν τα δαντελένια χέρια σου.

Ακούω τα τραγούδια σου, αντανακλάσεις

από ένα επίγειο ουρανό που μας χαρίζεις απλόχερα

πέντε χρόνια χωρίς σταματημό.

Είθε λοιπόν το δίαυλο της ζωής να βρεις, τα κύματα της να δαμάσεις,

τα όρη να ανταμώσεις και τον κόσμο αυτό να αφεντέψεις,

μικρή μου Ιόλη.